Zoutvlaktes, bergmeren, vulkanen, woestijn!

Nu de roadblocks eindelijk weg zijn en de verschillende partijen zich rustig houden, is het mooie gebied van Salar de Uyuni weer open voor tours. Het gebied is echt fantastisch mooi! Niet te beschrijven met woorden, maar zeer zeker dat ik hier nog jarenlang over ga dromen. Daar gingen we met een fancy jeep én Ipod aansluiteing: Luisterend naar Buena Vista Social Club rijden we de zoutvlaktes op. Eindeloze witte vlaktes komen ons tegemoet, waarbij het verschil tussen hemel en aarde bijna verdwijnt. Het enige wat hier en daar te zien is, zijn groepen gigantische kaktussen en verder is het wit, wit en nog eens wit. Luisterend naar Coldplay verandert het landschap in bergen met de meest vreemde rotsen, vormen en kleuren. Het hele gebied heeft onder water gestaan dus we zien de onder-water-wereld zonder water. Veel koraal onder andere! The Beatles creëren een geweldige sfeer terwijl we langs vulkanen, kraters en de hotsprings rijden. Uiteraard nemen we een duik in de hotsprings. Wat heerlijk is omdat het buiten vriest, we al een paar dagen geen douche hebben gezien en het water 35graden is. Moby verzorgt een mysterieuze sfeer terwijl we door de woestijn rijden, die maar niet op lijkt te houden. Hier en daar komen we wat verdwaalde lamas tegen en een groep Italiaanse mannen die een motortocht maken. Ze zijn al ruim een maand onderweg. Sorry Clay´tje, maar ben wel beetje verliefd geworden! Uiteindelijk laat ik de groep zelfs kennis maken met Nlse en Antiliaanse muziek. Anouk, Acda en de Munnik, Spinvis en Cache de Luxe klinkt wanneer we langs gigantische bergmeren rijden. De meren zijn rood, groen en wit gekleurd door een samenwerking van mineralen en wind. Daarbij zien we honderden flamingos die rustig staan te slapen, op zoek zijn naar eten of rondvliegen.

De minder romantische kant van dit verhaal zou ik dan ook maar vertellen. Om de tour goed geregeld te krijgen hebben we aardig wat moeite moeten doen. Op het laatste moment kon de kokking toch niet mee omdat er een feest was geweest de dag ervoor en ze haar roes aan het uitslapen was. Toen we zeiden dat we dan minder zouden betalen kon er in één keer wel iemand anders mee. Gelukkig, want in de ijskoude bergen word je heel gelukkig van een goed maaltje! Ondanks dat we een goede jeep hadden, ben ik met aardig wat beursen plekken uit de tour gekomen. Ook hebben we drie lekke banden gehad op één dag. Bij de derde moesten we wachten totdat er een andere jeep langskwam omdat we onze eigen reserve banden allemaal hadden gebruikt. Verder stonken de meren gigantisch en roken de vulkanen naar eieren! Gelukkig de hotsprings niet. Dat hield ik mezelf maar voor! Ook heeft vrijwel iedereen maagproblemen gehad en begonnen we te vervellen door de droogte en de felle zon. Maar al met al een geweldige ervaring!!

De terugreis van Uyuni naar Cochabamba ging wat minder soepel. Bleek dat diegene die ons de kaartjes had verkocht, niet meer bij dat bedrijf werkte en ons simpelweg het geld had afgetroggeld. De kaartjes bleken goedkoper te zijn en de bus reed niet op die avond. Ben toen snel gaan rondvragen bij andere bedrijven en er ging een bus 15minuten later. Waren alleen nog maar twee plaatsen en wij waren met zn drieën. Toch maar gegaan. Ik ben voorin gaan zitten bij de chauffeur, met nog twee andere vrouwen en twee kinderen. Was een hele ervaring omdat de weg gigantisch slecht was en er eigenlijk maar plaats was voor één extra persoon. Gebroken, maar wel aangekomen uiteindelijk!

Verder ben ik ook nog met mijn stage naar een congres geweest in Oruro. Was interessant om mee te maken. En goed om mijn Spaans te oefenen! Ik ging met drie dames naar het congres. Onderweg werd de bus gestopt voor politiecontrole. Het schijnt voor je eigen veiligheid te zijn, maar ik voel me het minst veilig in de buurt van opgefokte, zwaar bewapende politie. Er zou eigenlijk nog iemand meegaan, maar op het laatste moment had haar man toch geen toestemming gegeven. Voor mij moeilijk te begrijpen dat ze zich daar iets van aantrok; voor hen moeilijk te begrijpen dat mijn vriend het goed vindt dat ik bijna drie maanden weg ga! Voor de dames was het echt een uitstapje. Ze hebben me dan ook tot laat in de nacht wakker gehouden met roddels, grappen en gegiechel. De volgende dag stonden ze er op om uit dansen te gaan. Tja vrouwen van 40plus leven hier een wild leven als ze van huis zijn! ´s Avonds op straat hebben we nog een optreden gezien van een dansgroep. Heel vet om te zien! Ik heb zelf in Cochabamba ook Boliviaanse dansles genomen. Sommige dansen zijn echt niet te doen!! Wel leuk, en lachwekkend vooral, om te proberen. Om het dansspektakel nog meer effect te geven gooiden ze vuurwerk in het rond. Spannend, en levensgevaarlijk naar mijn idee! Toen we in een marktje aan het ontbijten waren gooide iemand ook rotjes naar binnen. Ik dacht dat er ten minste een opstand was uitgebroken, maar het was slechts voor iemand zijn verjaardag!

Na Oruro zou ik de andere interns in Sucre ontmoeten. Maar toen ik daar eenmaal was, bleken zij niet meer te kunnen komen omdat er gedoe was met de bussen. Dan maar weekendje alleen. Veel leuke mensen ontmoet en genoten van Sucre. Alle huizen in Sucre zijn wit, wat een heel mooi effect heeft in zo´n zonnige stad. Minpuntje was dat ik precies in een ader werd geprikt door een cactus. Binnen een paar seconden zaten mijn handen en armen onder het bloed. En mijn hand is nog voor een paar dagen blauw gebleven.

Ten slotte ben ik uiteraard ook nog met een stage bezig. Het blijft zoeken. Maar leer wel veel van de Boliviaanse realiteit. Ik ben met kinderen naar de vrouwengevangenis geweest, waar zij een toneelstukje gingen doen. Erg indrukwekkend om daar te zijn met alle vrouwen. De gevangenis is heel slecht onderhouden. Vrouwen kunnen in en uit lopen (mits ze betalen), het stinkt er en er is totaal geen controle op wat naar binnen wordt gebracht. Het is echt een aparte wereld. Was vrijwel niet te doen om contact te maken met de vrouwen. En shoquerend om te zien hoe zij zich afsloten tegenover ons en ook tegenover de kinderen. Komende week ga ik de hele week met deze kinderen werken. Ben erg benieuwd hoe dat gaat zijn. Want stuk voor stuk hebben ze een verleden waar je niet over wil beginnen en zie je hun problemen erg terug in hun gedrag. Dit in combinatie met gebrekkig Spaans is op zijn minst een uitdaging!

Ps: Thanks voor diegene die reageren! Voor mij is het leuk om jullie reacties te lezen! Volgende keer zou ik wat beknopter schrijven..Sorry!