Indiase metamorfose: kort koppie en henna - Reisverslag uit Ooty, India van Lise Anna Janson - WaarBenJij.nu Indiase metamorfose: kort koppie en henna - Reisverslag uit Ooty, India van Lise Anna Janson - WaarBenJij.nu

Indiase metamorfose: kort koppie en henna

Door: Lise Anna

Blijf op de hoogte en volg Lise Anna

13 April 2007 | India, Ooty

Met de localbus zijn we naar Kanyakumari (zuiderlijkste puntje in India, waar die zeeen bij elkaar komen) gegaan. De busrit duurde 6 uur; omgeving was erg mooi, binnen een half uur plakte je als een gek, bij elk stadje die je passeerde werd het voller en voller in de bus en na een tijdje begon je kont toch ook te tintelen van het lange zitten. Maar we zijn goed aangekomen. Gelijk opzoek gegaan naar een ziekenhuis voor de Rabiesprik, hele onderneming weer. We werden van hot naar her gestuurd en moesten er uiteindelijk maar op vertrouwen dat de aangewezen plek inderdaad een ziekenhuis was. De prik werd er hardhandig ingeduwd en toen konden we het stadje gaan verkennen.
Het was een leuk stadje. Heerlijke zeewind, waardoor de hitte ook goed te doen was. De stad staat bekend om haar mooie zonsop/ondergangen, dus wij gingen vol verwachtingen naar het Sunsetpoint. We waren niet de enige, bussenvol mensen werden daar gedropt. Daarnaast waren er natuurlijk tientallen mensen die je vanalles wilden verkopen. Ik vond het echt absurd dat je daar met zo’n massa mensen stond. Toen de zon weg was, was het binnen no time weer helemaal verlaten.
De volgende dag zijn we naar een waterpark geweest. Wij kwamen vrolijk in bikini de kleedhokjes uit, toen we zagen dat IEDEREEN in kleding was. Ook was er in de zwembaden een scheiding voor mannen en vrouwen. Wij hebben maar snel een sarong omgeknoopt en zijn hier (heel handig..) het water mee ingegaan. De glijbanen waren wel leuk, erg apart ook dat je eerst door een hele bouwkeet moest. Liep je daar in je ‘badkleding’ en op bloten voetjes door de smurrie, langs werklui, cementhopen en gereedschappen, om daarna met je vieze voetjes zo die glijbaan af te gaan.
‘s Avonds ben ik naar de kapper geweest. Zover wij konden zien werden er alleen mannen geschoren, dus wij vroegen of er ook vrouwen werden geknipt. “yes, yes ofcourse!” Nou ja, zal wel goed zitten dan. Er bleven wat toeschouwers speciaal voor mijn knipbeurt in de kapsalon. Eerst werd mijn haar uitgebreid gekamd, hij bleef maar zeggen hoe zacht mijn haar was. Ik legde luid en duidelijk uit dat ik maar een klein stukje eraf wilde. Hij knikte instemmend, pakte mijn haar bijelkaar in een staart en knipte zo ‘hop’ mijn hele staart eraf!!! Ik schoot keihard in de lach, wat volgens mij als goedkeuring werd gezien. En vrolijk begon hij nu bij te punten. In plaats van rechter werd mijn haar steeds korter, dus op een gegeven moment zei ik maar dat het goed was. Meike heeft mijn haar later nog een beetje bijgeknipt. Het is nog best leuk geworden, ministaartje nu.

Na Kanyakumari zijn we met de trein naar Allepey gegaan. Het was weer een hele mooie, drukke (ze kennen hier blijkbaar geen vaste zitplaatsen, proppen geblazen!), warme rit. Moesten overstappen, maar de volgende trein zou pas na ‘n paar uur komen. Daarom maar met de bus verder. In Allepey zijn we met een jongen meegegaan om zijn guesthouse te bekijken. We zijn daar een paar dagen gebleven. We hadden een eigen bad- en slaapkamer. De familie was erg vriendelijk en de neefjes hebben ons zelfs op sleeptouw genomen. Na het eten kwamen we een neef van de fam. tegen die vertelde dat er een Kathakalivoorstelling was die avond. Wij zijn met hem er mee naar toe gegaan. Deze voorstelling wordt 1 keer in het jaar gehouden. Mannen zijn eerst urenlang bezig met zichzelf in de makeup te zetten (lagen schmink!!), aan te kleden (meest kleurrijke en grootse kleding die je je maar kan voorstellen), dan zetten ze een pruik op en kunnen ze beginnen met de voorstelling. Ze beelden verhalen van het Hinduisme uit. In Kochi heb je deze voorstellingen elke dag voor de toeristen. Erg leuk dat wij het in zijn originele context hebben gezien!
De volgende dag hadden we een fiets gehuurd, super mooie omgeving! We wilden naar een strand fietsen; zijn daar nooit aangekomen, maar dit maakte de tocht niet minder leuk en mooi. Toen we de fietsen wilden terug brengen was het alleen iets vervelender dat we de weg niet meer wisten. Zijn terug gegaan naar hostel en hebben daar de weg nogmaals gevraagd. Toen we de fietsen hadden afgeleverd kwamen die jongens van het guesthouse er net aanrijden om te kijken of we het hadden gevonden. Op dat moment begon het ook te regenen, wij konden mooi bij die gasten achterop de motor mee. Op een gegeven moment begon het echter extreem hard te regenen en onweren waardoor we moesten schuilen (het werd zelfs koud..!) Toen het wat minder werd zijn we verder gegaan en hebben we met zn allen nog iets gedronken. Toen kwam het huwelijk van een vriendin van hen ter sprake. Wij werden uitgenodigd om de volgende dag met hen daar mee naar toe te gaan en diezelfde avond nog mee naar hun familie te gaan om henna bij ons te laten zetten.
Bij die familie thuis zijn onze handen, onderarmen, voeten en bij mij (helaas) ook bovenarm ondergekladderd met henna. Het was wel heel leuk om dit bij hun thuis te laten doen, veel gelachen! Maar of we het resultaat nou echt mooi vinden, daar ben ik nog niet helemaal uit.
De volgende dag op naar de bruiloft. Ik had mijn sari aangetrokken, werd uitgelachen door die jongens omdat ik er zo voorzichtig mee liep. ‘Voorzichtig?! Ik kon niet anders. Onhandig ding!! Haha’ Meike had een churidar van mij aan. Onderweg op de motors hadden we al veel bekijks. In Allepey was het sowieso extreem hoe iedereen je gedag zei. Ze lieten letterlijk alles uit hun handen vallen om heel overdreven “HI” te roepen en te zwaaien. Aangekomen op de bruiloft was de aandacht helemaal niet meer normaal. Er waren honderden mensen en wij waren haast nog meer het middelpunt dan het bruidspaar zelf! Het was heel mooi en indrukwekkend om te zien. Alle vrouwen hadden de kleurrijkste sari’s aan, veel sieraden om, veel makeup op en alles was versierd met bloemen en allerlei frutsels. Het huwelijk was een ‘arranged marriage’, het was dan ook pas de 2e keer dat het bruidpaar elkaar zag. De bruid was in een aparte kamer waar ze werd opgemaakt en aangekleed. Ook wij werden naar die kamer gebracht. Daar gingen we uitgebreid op de foto met de bruid en het werd gefilmd hoe wij de bruid gingen aankleden (dit moesten wij faken..). Later werd het ook gefilmd hoe we een “ gesprek” hadden met de vader van de bruid, die man sprak geen woord Engels, maar ach.. Het moment waarop zij echt trouwden stelde amper iets voor. Terwijl ze tegenover elkaar zaten, gaf de man de vrouw een ketting met zijn naam daarop. Het bruidspaar was zo zenuwachtig dat ze elkaar amper aankeken. Het meisje was net 18 geworden, kan me best voorstellen dat je dan nog niet op zo’n vent zit te wachten. Tijdens het trouwen zelf waren er nog niet eens heel veel mensen. Iedereen liep gewoon rond en meeste mensen hielden zich bezig met het eten. Was een massa eten, niet normaal!
Na het huwelijk hebben we de rest van de dag met die jongens en hun vrienden op de motors rondgereden. Zijn nog naar een mooi meer geweest. ‘s Avonds zijn we met die jongens naar het circus geweest. De acts zelf stelden niet veel voor. Maar ik keek mijn ogen uit naar wat er allemaal omheen gebeurden. Overal liepen mensen, verkopers, constant werd er op- en afgebouwd en muziek werd willekeurig gewisseld. Op een gegeven moment begon het keihard te regenen, de tent lekte aan alle kanten, maar de voorstelling ging gewoon door!
Volgende dag hebben we een boottocht gemaakt op de backwaters. Hele luxe boot!! Hebben daarop geslapen en er werd heerlijk voor ons gekookt. De backwaters waren erg mooi, maar niet heel verassend. Verder was het een en al relaxen, prima dus!

Daarna met de bus naar Kochi gegaan. Leuk stadje, erg toeristisch. Maar daardoor kon je wel lekker relaxed eten (Indiaas eten is erg lekker maar in alle restaurantjes gaat het heel gehaast waardoor je nooit relaxed kan zitten) en lekker koffie met chocolade taart kan nemen. Wij zaten op fortkochi, zijn nog een keer met de boot naar het vaste land gegaan voor een restaurantje. Na lang zoeken kwamen we er achter dat deze was opgeheven. Toen we terug liepen kwam er een jongen van achter aanfietsen. Wij merkten hem pas op toen hij ‘excuse me’ zei. Daardoor draaide ik zijn kant op (mensen spreken je constant aan hier), toen kneep hij vanuit het niets vol in mijn tiet!! –voor alle duidelijkheid, ik was heel degelijk gekleed!- Ik schreeuwde en sloeg hem met iets wat ik in mijn hand had, maar hij fietste snel weg. Een stukje verderop liep een Indiaas vrouwtje die het had gezien. Toen die jongen langs fietste probeerde zij hem met haar tas te slaan. Erg lief van der en het zag er erg komisch uit.
Volgende dag specerijenmarktje bezocht in Jew Town, Meike ging zowat over de nek van de geuren. Verkopers van ons afgeslagen, naar Dutch Cementary geweest (was niks te zien), het strand, de chinese visnetten bekeken en op naar onze Ayurvedic massage. Dit is een speciale techniek die zij gebruiken, zit ook een hele leer en leefwijze bij. Wij wilden slechts een massage;). We moesten alletwee naar een aparte kamer. Hier werd er tegen me gezegd dat ik mijn kleren uit kon doen. Toen ik netjes in mijn ondergoed stond en vroeg of ik eerst kon douchen (dit was namelijk tegen ons gezegd). Begon ze te lachen en zei: “no, no, and take off ALL your clothes.” Even wennen, maar toen ze gelijk een paar liter olie over mijn lichaam gooide, snapte ik dat het welnoodzakelijk was. De massage was heel apart. Werden in allerlei posities gezet (waar ik me soms best ongemakkelijk bij voelde), de massage zelf bestond uit bepaalde bewegingen die op alle lichaamsdelen keer op keer werden herhaald.
Gister hebben we de hele dag in treinen en bussen gezeten om in Ooty te komen. Dit ligt in de bergen. Vooral de laatste bus was erg spannend. We gingen steil omhoog, waren veel opstoppingen en ondertussen was het al pikkedonker. Hier is het wel heel lekker kwa weer. Lekker koel, ‘s avonds kunnen we zelfs een trui aan!
Sorry dat het weer zo’n lang verhaal is geworden. Tja, je maakt ook zoveel mee! Haha Ben ook benieuwd hoe alles met jullie is.

  • 13 April 2007 - 13:23

    Miek:

    Heb je verhaal met veel plezier gelezen! Jee wat maken jullie toch veel bijzondere dingen mee (sommige iets aangenamer dan andere!) Ik ben poepie jaloers, want ik zit nu suf achter mn studieboeken! Veel plezier in de bergen :)

    kus, Miek

  • 13 April 2007 - 13:33

    Meike:

    Ben soms jaloers op de manier hoe jij zo handig en beknopt hetzelfde leuke verhaal kan vertelde waar ik een hele pagina over moet doen...maar ach... ieder zn manier;)

    Dikke kus

  • 13 April 2007 - 14:53

    Marja:

    tjeetje Lies, het gaat maar door hé die avonturen, en dan versta je nog de kunst het enigszins beknopt te houden. Hoe is het, dat korte koppie? Toen je over Henna schreef dacht ik dat je het ook maar gelijk een kleurtje had gegeven. Jullie klinken werkelijk al volwaardige globetrotters, die zo ondertussen veel vaardigheid hebben gewoon lekker het avontuur aan te gaan en dan maar weer zien hoe het uitpakt. Je maakt toch wel veel foto's he? Nou meid, lekkere lange verhalen blijven schrijven...is helemaal goed. Vorige week je vriendje nog bij Joris gezien, hij heeft er zin in, moet nog wel effe hard werken...doet zijn best!!!, dag wijfie, blijf het goed houden en groetjes voor Meike.

  • 13 April 2007 - 18:15

    Gerard:

    Blijf zo lekker om je heen kijken, genieten wij mooi mee. Kennelijk kan het klimaat veranderlijk zijn? Moet Clayton je thermisch ondergoed nog meenemen...
    Dus je wordt van hot naar her gestuurd, in volgepakte bussen en treinen geplakt, aangerand, ondergekliederd, kaal geknipt, in bikini/sarong door modder en cement langs bouwvakkers geleid, krijgt geen tijd om te eten, bent regelmatig de weg kwijt, huurt gammele fietsen -om maar een paar highlights te noemen- en je hebt het goed naar je zin... Grappig concept. (Nou ja, het hééft ook wel wat, lees ik tussen de regels door. Maar wát?)
    Je wordt er vast verlicht van!

  • 14 April 2007 - 21:22

    Jeanneke:

    Heerlijk verhaal. klinkt allemaal spannend,ontspannend en soms niet bij te houden zo veel je meemaakt. Vandaag hier 27 graden vind ik al warm. In die zin ben ik blij dat ik niet in die warme bussen zit. Alhoewel!!!

  • 15 April 2007 - 12:35

    Nick:

    Ongeloof viel mij ten dele. klinkt allemaal wederom weer super spannend. Pas goed op je zelf en geniet nog maar even!

  • 16 April 2007 - 11:15

    Jasper:

    heey lies

    Indrukweekkend verhaal. Je meekt zo nog wat mee. hier ook. het is hier 30 garden geweest gister en vandaag is ook ook weer mooi weer. geniet van alles wat je nog gaat doen en wat je al gedaan hebt. veel plezier

    kus Jasper

  • 16 April 2007 - 16:58

    Lindy:

    Heb ik toch nog niet eens zo lang hoeven wachten voor dit super leuke verhaal ;)! Schrok wel even toen ik de titel zag. Je hebt namelijk een keer gezegd dat je ooit je kop kaal wilde scheren, dus ik dacht ze zal toch niet..Hihi!

    Liefs Lindy

  • 18 April 2007 - 11:43

    Celine:

    wow!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: India, Ooty

Stage in Bolivia

Recente Reisverslagen:

14 November 2010

What to do?!

27 Oktober 2010

Even bitterballen in NL, nu momo in Nepal!

12 Oktober 2010

Goodbye Cocha!

28 September 2010

Voor- en nadelen voor een Gringa

16 September 2010

Todo es possible, pero nada seguro!
Lise Anna

Actief sinds 04 Dec. 2006
Verslag gelezen: 232
Totaal aantal bezoekers 13472

Voorgaande reizen:

25 Oktober 2010 - 16 November 2010

Trekken in de Himalaya

02 Augustus 2010 - 12 Oktober 2010

Stage in Bolivia

Landen bezocht: