Van militairen tot monniken op straat

In Agra hebben we de prachtige Taj Mahal bezocht. Dit grapje kosten ons 750 rupi p.p. maar dan kreeg je wel gratis plastic zakken die je om je voeten moest binden!:) We waren zwaar onder de indruk van de prijs en hebben als gekken foto’s staan maken; tja dan moet je er ook alles uit halen he. Een vriendelijke man kwam naar ons toe om wat foto’s van ons samen te maken, toen hij klaar was bleef hij onrustig om ons heen lopen totdat we hem maar wat geld hebben gegeven.
Vanaf de Taj zijn we met paard en wagen naar een shoppingmall gegaan waar ze o.a. MCDonalds en KFC hadden. Clay dacht dat hij in de hemel was toen hij KFC zag en bestelde er vrolijk op los. Hij wilde 12 hotwings, maar blijkbaar zijn de hotwings hier iets anders. 12 hele kippen kregen we! Daarnaast hadden we ook nog frietjes en burgers, dus een flinke maaltijd..

Met de trein zijn we naar Delhi gegaan. We hadden de dag van te voren tickets gehaald zodat je zitplaatsen hebt. Maar helaas wordt daar geen rekening mee gehouden in de Indiase ochtenddrukte. Op een gegeven moment zat ik met 3 personen op 1 stoeltje, droop poep bij een baby’tje langs zijn beentjes die nog geen 10 cm van mij afzat en probeerde de Indiers maar vrolijk een gesprek met ons te beginnen. Gelukkig had ik al geen ochtendhumeur ;)
In Delhi aangekomen werden we aangesproken door een travel agency-mannetje; en hij heeft zijn werk goed gedaan, de volgende dag vlogen we al naar Kashmir. In Delhi leek het heel reeel om naar Kashmir te gaan; we hadden meerdere reizigers gesproken die daar ook waren geweest en zeiden dat het echt veilig was. En in Delhi zelf werd het overal aangeboden. Maar toen we in Kashmir aankwamen schrokken we toch wel even en zagen we dat het wel echt nog een oorlogsgebied is. Overal zijn militairen en rijden tanks. Gelukkig hadden we alles goed geregeld, we werden opgehaald bij het vliegveld en verbleven op een houseboat bij een familie thuis. De omgeving was wel echt super mooi. De houseboat lag op een super mooi meer tussen de bergen.
De mensen van Kashmir zijn ontzettend trots en het was moeilijk om ons eigen ding te doen. Qua veiligheid wilde we geen risico nemen en als je iets anders wilde doen dan wat de familie aanbood, betekende dit dat je dingen van hen ’afkeurde’. Hun tripjes waren echter heel duur en wanneer we over de prijs wilde onderhandelen begonnen ze gelijk met: don’t worry!! Dat we net als hun familie waren en dat we uiteindelijk een goed prijsje zouden maken. Wij wilden echter niet dit risico nemen en stonden erop om afspraken te maken. We hebben wat boottripjes met hen gemaakt en zijn naar een moskee gegaan, waar ik overigens niet in mocht. Ik moest (met hoofddoek op) voor de deur blijven wachten. Hier zaten wat andere vrouwen ook te bidden, jammeren, huilen en zingen naar Allah.
Toen we een avond bij die familie voor het avond eten waren, begon het ineens te waaien en regenen, wat weer over ging in een heuse storm. De boot werd alle kanten op geschud, de vrouwen uit de familie werden helemaal hysterisch, maar bleven maar tegen ons zeggen dat we relaxed moesten gaan zitten. Op een gegeven moment was een andere houseboat losgekomen, en het meer opgedreven. Iedereen was overstuur omdat ze dachten dat de boot was omgeslagen. De storm was wel echt heftig, de volgende dag zagen we dat er allemaal bomen waren omgewaaid enz. Maar vooral de reactie van die mensen was beangstigend; de moeder en een van de dochters zaten op het dek te schreeuwen en gillen (wat ze tot Allah bidden noemden) en de ander probeerde rustig tegenover ons te blijven, terwijl de tranen over haar wangen rolde. De vader en zoon waren heen en weer aan het rennen om te kijken of onze boot goed vast. Uiteindelijk bleek de schade allemaal mee te vallen, de boot van de buren was niet omgeslagen en iedereen was ok.

De volgende dag zijn we weer verder gegaan. We voelden ons toch niet op ons gemak daar. Onze tel en misschien wat geld is op mysterieuze wijze verdwenen en we werden gek van het gepush van die familie. We zijn naar McLeodGanj gegaan, de thuisbasis van de Dalai Lama. Wel een heel verschil; eerst allemaal militairen op straat en dan zie je alleen maar monniken. De eerste twee daagjes hebben we hier vooral rondgeslenterd en lopen zoeken naar cadeautjes voor iedereen. We zijn ook nog naar een bioscoop gegaan. Het was een minikamertje met wat stoeltjes, een scherm die een film in hele slechte kwaliteit liet zien en een Engelse ondertiteling had die werkelijk waar nergens op sloeg. De ondertitel bekijken vond ik eigenlijk nog het grappigst van die hele film.
Vanochtend zijn we wezen klimmen in de bergen. Toen we bij een rots kwamen die in mijn ogen totaal glad was, dacht ik dat ze een grapje maakten toen ze zeiden dat we hier gingen beginnen. Het was wel echt super leuk om te doen! De rotsen waren wel vrij moeilijk soms, omdat er amper gaten of uitstupsels (is dat een woord?) waren om te gebruiken. Maar uiteindelijk zijn we elke keer boven gekomen, met hier en daar wat schrammen erbij, maar ach..

Vanavond gaan we weer verder naar een ander stadje waar je nog meer extreme sports kan doen.. Ben benieuwd!