Vamos a comer!

Vertrek van woensdagochtend werd w-middag, w-middag werd w-nacht, w-nacht werd d-ochtend, d-ochtend werd d-middag en d-middag werd dan toch echt donderdagnacht! Eindelijk zaten we in de bus op weg naar La Paz. Ik had geen idee wat we nou uiteindelijk zouden gaan doen en ik kon op geen enkele manier hoogte krijgen van de plannen. Ik zou jullie de details bespraren maar uiteindelijk is álles anders gegaan dan verwacht! Onderweg naar La Paz kreeg ik te horen dat ik toch niet weg kon ivm stage, en toen weer wel, en toen weer niet, en toen... Toen maar gewoon gegaan en genoten van mijn tripje!

We waren met een groep van 20 ongeveer (Duitsers, Mexicanen, Brazilianen, Bolivianen, Canadezen en ik) in de nachtbus en ik heb gelijk de verschillende culturen meegemaakt. Vooral de Latinos zijn erg emotioneel, lachen véél en maken hele verhalen van kleine gebeurtenissen. Daarbij is deze hele groep interns uiteraard één grote soap met allerlei liefdesverhalen, roddels en emoties! Van La Paz (waar het erg koud was trouwens) zijn we naar Copacabana gegaan. De landschappen van Bolivia zijn echt ongelooflijk. Heb er uitgebreid van kunnen genieten; hebben uren vastgestaan door optochten die er waren omdat het Independence Day was. Om bij Copacabana te komen moesten we het Titicaca Lake over. Bussen werden doodleuk op een bootje gezet waarvan ik niet kon geloven dat die de overkant zou halen. Copacabana is een heel leuk, kleurrijk stadje, waar het gigantisch druk was! Was een totale chaos met auto´s omdat het overal heel smal en stijl is en alles en iedereen daar denkt te kunnen rijden, keren en parkeren. Auto´s en bussen waren allemaal versierd en beschilderd voor Independence Day dus als je door de rookwolken heen kon kijken zag het er heel vrolijk uit! Zijn dapper op het Titicaca Lake gaan kanoën en ben uiteraard gigantisch verbrand (wat wil je op meer dan 4000 m hoogte). En mam, ik had me netjes ingesmeerd, hoedje en zonnebril op!

Vanaf Copacabana zijn we met de boot naar Isla del Sol geweest. Echt fantastisch mooi! Ik ga binnenkort wel wat foto´s plaatsen, zodat jullie een idee krijgen. Daar hebben we allerlei plaatsen van de Inca´s bezocht en hebben we een hele mooie bergtocht gemaakt. Ja Bram, Joris en Pap, ik ben al aan het trainen! What about you guys? Wel weer enigzins lastig dat niks van te voren duidelijk was. Dachten namelijk dat we een uurtje gingen lopen, maar werd 6 uur volop in de zon lopen met véél te weinig water en zonder EHBOkid. Totaal uitgeput (met hoogteziekte, maagproblemen en een zeer droge keel) aangekomen in een super mooi dorpje! Zeer primitief ergens geslapen en heb me kapot gelachen met de Latinas die op mooie schoentjes in de bergen liepen (die nu kapot zijn) en gefrustreerd waren omdat ze hun haar niet konden stijlen! Vond het ook wel vervelend dat er niet eens water was om je mee op te frissen, maar heeft ook wel weer wat (voor een dagje dan).

Volgende dagen hebben in het teken gestaan van eten. De zin die ik het meest heb gehoord is ´vamos a comer!´. Het eten is hier echt super lekker, hoewel je wel echt van vlees moet houden! De maaltijden zijn gigantisc! Nu mijn maag weer n beetje op orde is denk ik dat ik die kilos die er af zijn gegaan, er zó weer bij heb! Het was nog een hele uitdaging om bus terug te vinden naar La Paz. Zijn uiteindelijk in een minibusje terecht gekomen die als een maniak door de bergen reed. Hebben een paar zeer intieme en angstige uurtjes meegemaakt. Onderweg kwamen we nog een paar feestjes tegen op straat met zeer dronken Bolivianen (blame the altitude).

In La Paz hebben we een hilarische stapavond gehad. Iedereen ging helemaal los omdat ze thuis altijd zeer gecontroleerd worden door hun ouders. Iedereen woont hier namelijk nog bij paps en mams. Heb echt super veel gelachen die nacht met (en een beetje om) iedereen daar. Ook zo grappig dat iedereen constant met alle liedjes op radio etc meezingt, vrouwen én mannen!

Het contact met iedereen hier is wel echt super leuk. Mensen zijn heel erg aardig en houden veel van lachen! Hun levens zijn wel echt totaal anders dan dat van mij. Ook heel leuk om te horen wat voor ambities zij allemaal hebben! En daar kom ik dan met mijn: ´ik weet nog niet wat ik wil gaan doen, zie wel hoe alles loopt...´. Maar het contact is soms ook wel lastig. Iedereen doet echt alles voor je. Wat uiteraard fijn is, maar ik merk dat ze het ook doen als het hun eigenlijk helemaal niet uitkomt. Ze zullen nooit nee zeggen. Verder is de machocultuur ook aardig aanwezig hier. Al die kerels gaan vreemd bij het leven en dekken elkaar uiteraard in elkaars verhalen.

Onderweg van La Paz naar Cochabamba nog grote vuren gezien (duidelijk aangestoken; wederom protesten). Was nog spannend of we wel terug konden omdat er meer en meer road blocks komen. Wel heftig hoor die protesten hier!

Met stage is ook alles anders gegaan dan verwacht! Gister begonnen. Vandaag naar een opvangtehuis geweest voor kinderen van gevangenen. Daar ga ik een klein projectje doen samen met een kunstenares. Ben vandaag ook bij haar thuis geweest. Bijzondere vrouw en bijzonder huis vól kunst en een papegaai die vrolijk op je arm komt zitten en mee praat!

Verder kan ik nog veel vertellen over gekke gringos die me op straat aanspreken, mijn Spaans waar ik mee worstel, de weg die ik telkens nog kwijtraak, alle mensen die ik hier ontmoet enz! Maar vamos a comer ahora!